அவர்களுக்கு தெரிந்தது ...

ஒன்னும் தெரியாத கிராமத்து சிறுவர்கள் கண்ட்ரீ என்று பெரும்பாலோனோர் நினைக்கிறார்கள். கிராமத்து சிறார்கள் உண்மையிலே அறிவிலிகளா? 

நீங்கள் ஏ.சி அறையில் இறுமாப்புடன் அமர்ந்து ஆமா என்று சொல்வதற்கு முன் உங்கள் கனிவான கவனத்திற்கு சில வரிகள்.

வயலில் எப்படி நாற்று நடவேண்டும், எப்படி அறுவடை செய்யவேண்டும், ஒரு கால்நடை சுணங்கினால் என்ன காரணம் என்று துல்லியமாக சொல்வார்கள்.

வெறும் களிமண்ணை செங்கலாக்கி அவர்களின் ஆண்டைகளின் வங்கிக்கணக்கை நிரப்புவர். 

வானில் எந்தப் புறம் மேகங்கள் திரண்டால் எங்கு மழைவரும் என்று சரியாக சொல்வார்கள். 

ஒரு ஏக்கர் வயலைக் கூட ஒண்டியாய் அறுவடை செய்வார்கள். 

உங்கள் தட்டில் உள்ள காய்கறி இப்படி ஏதோ ஒரு கிராமத்து சிறார்களின் வியர்வையைப் பருகித்தான் வந்திருக்கிறது.

நீச்சல் தெரியாத நகரத்து குழந்தைகள் போல் அல்ல அவர்கள், அயிரை மீன் குஞ்சுகள். 

அவர்கள் யோகா, ஹிந்தி, கர்நாடிக் என்று எந்த சிறப்பு வகுப்பிற்கும் போவதில்லை. அவர்களின் எளிய குரலால் ஒரு திரைப்பாடலால் வெளியை நிரப்பும் தருணத்தில் நீங்கள் அங்கு இருக்கவேண்டுமே. அதுக்கு கொடுப்பினை வேண்டும் தோழர்களே. 

இப்படி "எதுவுமே தெரியாத" சிறுவர்களை என்னுடைய ஏ.பி.சி.டி காயப் படுத்தாமல் பார்த்துக்கொள்வதே போதும் . வேறொன்றும் வேண்டாம் இந்தக் கல்வியாண்டிற்கு.

வருக கல்வியாண்டே ...

அவர்களை அப்படியே ஏற்றுக்கொள்வோம். 

கடற்கரையில் அசைந்து பறந்த கொக்கு ஒரு மீனவச் சிறுவனை ராஷ்டிரபதி பவனுக்கு அனுப்பியிருக்கிறது எனில் எமது மாணவர்களாலும் முடியும்.எமது குளக்கரையில் எவ்விப் பறக்கும் நாரைகள் எமது மாணவர்களில் யாருக்காவது சிறகுகளைத் தரலாம்.

இந்த நம்பிக்கையுடன் உங்களின் ஆசிகளுடனும் துவங்கிறது இந்தக் கல்வி ஆண்டு. 

நலமே விளையட்டும்.