இன்னுமோர் கொசுவத்தி

அனைவருக்கும் கல்வி இயக்க மாநில திட்ட இயக்குனர் விஜயக்குமார் என்று ஒருவர் இருந்தாரே நினைவிருக்கிறதா?

அதிகாரிகளின் கடுமையில் நேர்மை இருந்தால் எத்தகு விளைவுகளை கல்வியில் ஏற்படுத்தும் என்பதற்கு இவர் எடுத்த நடவடிக்கைகளும் அவற்றை தொடர்ந்த கல்வி மேம்பாடுகளும் இன்றும் நம் எதிரே  நிற்கும்  சாட்சிகள்.

ஆசிரியர்கள் படிக்கவேண்டிய எத்துணையோ புத்தகங்களை இந்த இயக்கம் பள்ளிகளுக்கு வழங்கியது. ஒரு சிறு உதாரணம் ஜன்னலில் ஒரு சிறுமி, ஒரு வாவ் புக் அது.

ஜப்பானிய சிறுமி ஒருத்தியின் பள்ளி அனுபவங்களின் தொகுப்பு. இரண்டாம் உலகப் போரில் அழிந்துவிட்ட டொமோயிஹாகூன் என்கிற (தன்னம்பிக்கையின் குன்று என்று பொருள்) அந்தப் பள்ளியின் அனுபவங்களின் ஒரு சிறு துளியைக் கூட நாம் இன்னும் நமது குழந்தைகளுக்கு தரவில்லை என்கிற உண்மை சொரீர் என்று அறைந்தது.

இன்னொரு புத்தகம் பகல் கனவு, கிஜூ பாய் என்கிற பொறியாளர் தனது கல்விச் சோதனைகளை தொகுத்தது. இந்தியாவில் இப்படி கல்வி ஆய்வு நடந்ததே எனக்கு இந்த நூலை படித்துத்தான் தெரியும். இவர் இரநூறுக்கும் அதிகமான கல்வி நூல்களை எழுதியுள்ளதாக சொல்கிறார்கள். எனது ஊழ்வினை ஒன்றைமட்டுமே படிக்க வாய்ப்பளித்தது. இதற்காக எஸ்.எஸ்.ஏ இயக்கத்திற்கு எனது நன்றிகள். ஒன்றையாவது படிக்க முடிந்ததே.

பதிவு புத்தகங்களைப் பற்றியதல்ல !

திரு.விஜயக்குமார் அவர்களின் இடைநிற்றலை தவிர்க்க சொன்ன ஆணை பற்றியது.

பள்ளிப் பிள்ளைகள் பாதியில் பள்ளியை விட்டு நின்றுவிடக்கூடாது என்ற இயக்க நோக்கத்தில் அவர் தெளிவாக இருந்தார். எனவே தமிழகம் முழுவதும் பல ஆசிரியர்கள் ஒரே நாளில் பிள்ளைப் பிடிப்பவர்கள் ஆனார்கள்.

நானும் களத்தில் குதித்தேன். எந்த வகுப்பில் பிள்ளைகள் நின்றாலும் என்னிடம் மீட்புப் பணி ஒப்படைக்கப் பட்டது. இப்படி பள்ளியைச் சுற்றிய அத்துணை கிராமங்களுக்கும் போக ஆரம்பித்தேன். பெற்றோர் சிலர் கூட்டிக்கொண்டு செல்லுங்கள் என்பார்கள். சிலர் காவல்துறையில் குழந்தை தொழிலார் சட்டத்தில் வழக்குப் பதிவு செய்வேன் என்றாலும் போடா சர்த்தான் என்பார்கள்.

கோபம் கொப்பளித்த, எனது மாணவர்களின் வாழ்வியல் சூழலை புரிந்துகொண்டு அதிர்ந்த, வேதனைப்பட்ட நாட்கள் அவை.

ஒருவன் தொடர்ந்து வீட்டுப்பாடம் செய்யாதவன். தினமும் கடிந்துகொண்டு இருந்தேன் நான். ஆனால் அவன் வீடு ஒரு அத்துவானக்காட்டில் ஒற்றை வீடாக இருந்தது. மிக அருகில் இருந்த மின் கம்பமே ஒரு கி.மீக்கும் அதிகமான தொலைவில் இருந்தது. அவன் எப்படி வீட்டுப்பாடம் செய்வான்? அரிக்கேன் விளக்கில் சபிக்கப் பட்ட தனிமையில். எவ்வளவு முயன்றும் அவனைப் பள்ளிப்பக்கம் மீட்டுக்கொணர முடியவில்லை. சில மாதங்களில் சாலையைக் கடக்கையில் பக்கத்தில் இருந்த ஒரு ஒரு இருசக்கர சேவை நிறுவனத்தை கவனித்தேன் நான். அதன் பெஞ்ச் ஒன்றில் கால்களை நீட்டிக்கொண்டு அமர்ந்துகொண்டு என்னை வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான் அவன்.

திருவாசலில் ஒரு ஏழாம் வகுப்பு பெண். மிக நன்றாக படிக்க கூடியவள் வரவில்லை. நன்றாக படிக்கும் இவள் ஏன் வராமல் இருக்கிறாள் என்று நான் குழம்பி வழிகாட்ட ஒரு மாணவனோடு அவள் வீட்டை தேடிப் புறப்பட்டேன்.

திருவாசலில் வடக்கே ஒரு மண்ரோடு செல்ல அதில் போகச் சொன்னான் பையன். பயணித்தேன். சார் ரைட்ல இறங்குங்க. பெரும் மணல் திடல் அது. இவ்வளவு வெள்ளை மணல் எங்கிருந்து இங்கு வந்திருக்கும் என்ற வியப்பில் இருந்தேன் (அனேகமாக அந்த ஊர் குடிகாரத் தகப்பன்களின் மண்டையில் இருந்து என்று தோன்றியது சிறிது நேரம் கழித்து)

மணல் வெளியின் மையத்தில் நான்கடி சுவற்றில் ஒரு கூரை இருக்க அதுதான் வீடு என்றான் வழிகாட்டி. என்னப்பா சொல்றே இது வீடா? ஆமா சார் அவங்க இப்போ செங்க காளவாயில் இருப்பாங்க என்றான். சரி வா அங்கே போகலாம் என்று கிளம்பினோம்.

ஒரு பெரும் தென்னம் தோப்பின் எல்லையில் ஒரு காளவாய் இருக்க அது தான் சார் என்றான். சார் உங்களுக்கு அந்த பெண் ஏன் ஸ்கூலுக்கு வரலைன்னு தெரியுமா என்றான்?

ஏண்டா?

அதோட ஸ்கூல் யூனிப்பார்ம் கெணத்துல விழுந்துடுச்சாம் சார்.

இந்த எளிய காரணத்திற்காக ஒரு பெண்பிள்ளையின் கல்வி மறுக்கப்படுமா?

ஒருவழியாய் அந்தப் பெண்ணின் அப்பாவவையும் சித்தப்பனையும் பார்த்து பேசினால் ஒன்றும் வேலைக்கு ஆகவில்லை. என் கனிவான பேச்சும், தொடர்ந்த மிரட்டலும் வேலைக்காகவில்லை.

எங்கள் பள்ளியின் ஆசிரியைகளில் ஒருவர்(திருமதி. பத்மாவதி) நானே துணி எடுத்துத் தைத்து தருகிறேன் என்றார். அதுவும் வேலைக்கு ஆகவில்லை.

இது நடந்தது இரண்டாயிரத்தி ஆறில்.

இரண்டாயிரத்தி பணிரண்டு. அதே ஊர் நானூற்றி இருபத்தி ஐந்து மதிப்பெண் பெற்ற ஒரு மாணவி பத்தாம் வகுப்போடு நின்றுவிட அவளது தந்தையை கூப்பிட்டு விசாரித்தேன்.

சார் நான் கோயில் பூசாரி. ஊரில் எனக்குன்னு ஒரு மரியாதையை இருக்கு. மேல படிக்கவைத்தால் என் பொண்ணு வேற எதாவது பிரச்சனையை இழுத்துக்கொண்டு வந்தால் என்ன செய்வது? நாலு பேர் என்னைக் கேள்வி கேட்கக் கூடாது பாருங்க என்றார் அவர்.
(திவ்யா இளவரசன் பிரச்னை பற்றி எரிந்துகொண்டிருந்த நேரம் அது)

அந்த ஊரின் வெள்ளை மணல் பரப்பு நினைவில் வந்தது.

இந்த சம்பவங்கள் எனது மாணவர்களின் மத்தியில் என்னைக் குறித்த பிம்பம் ஒன்றை ஆழப் பதிந்துவிட்டது என்பதை வேறு ஒரு தருணத்தில் உணர்ந்தேன்.

அது வேறு ஒரு நாளில்...