கல்வித் தேமல்களும் தேம்பல்களும் ...

திரு ஜெயப் பிரபு அவர்களின் முகநூல் பதிவொன்று ...

ஜனவரி பிறந்துவிட்டாலே ஆசிரியர்களுக்கு மனதுக்குள் பரபரப்பு தொற்றிக் கொள்ளும்.

10 மற்றும் 12 ஆம் வகுப்பு பொதுத் தேர்வு எழுதவிருக்கும் மாணவர்களை எப்படியெல்லாம் தேர்ச்சி பெற வைக்கலாம் என்றே அவர்களது சிந்தனை இருக்கும்.

*மாணவர்கள் சரி வர பள்ளிக்கு வருவதே இல்லை.

*பெற்றோர் கல்வியறிவு குறைந்தவர்கள்.எனவே அவர்களும் தங்கள் பிள்ளைகளின் கல்வி குறித்து அக்கறை கொள்வது இல்லை.

*கட்டாயக் கல்விச் சட்டம், கல்வி உரிமைச் சட்டம் போன்றவை ஆசிரியர்களின் ஈடுபாட்டை குறைத்துள்ளன.

* நலத்திட்ட உதவிகள் வழங்கப்படுவதிலும், மற்ற புள்ளி விபரம் வழங்குவதிலுமே பாதி வேலை நேரம் பறி போய்விடுகிறது.

- என்றெல்லாம் பல்வேறு நடைமுறை சிக்கல்கள் விவாதிக்கப்படுகின்றன.

அதை போல மாணவர்களுக்கும் சில நடைமுறை சிக்கல்கள் உள்ளன.

ஒரு முறை ஒரு பள்ளியில், மாணவர்களுக்கு மருத்துவப் பரிசோதனை முகாம் நடந்தது.

அப்போது 10 ஆம் வகுப்பு மாணவர்கள் சிலர், தேமலுக்கு மருந்து தருமாறு கேட்டனர்.

மருத்துவர் அவர்களை மேல் சட்டையை கழற்றச் சொல்லிப் பார்த்தார்.

அந்த மாணவர்களுக்கு படை போல் முதுகு தோள் பட்டை என பரவியிருந்தது.

10 ஆம் வகுப்பு பயிலும் பிற மாணவர்கள் அனைவரையும் சட்டையை கழற்றச் சொல்லி பார்த்த போது சொல்லிவைத்தார் போல் அத்தனை மாணவர்களுக்கும் அதை போல் பரவியிருந்தது.

"என்னா சார் இது ? 10 ஆம் வகுப்பு மாணவர்களுக்கு மட்டும் இப்படி இருக்கிறதே?" - என மருத்துவர் குழப்பத்தோடு கேட்டார்.

"ரொம்ப சிம்பிள்.

அவர்களுக்கு விடுமுறை கிடையாது.சனி,ஞாயிற்றுக் கிழமைகளிலும் பள்ளி உண்டு.

மாலை 6 மணிக்கு மேலும் சிறப்பு வகுப்புகள் தொடரும்.

10 ஆம் வகுப்பு மாணவர்களிடம் ஒரு சீருடையோ அதிகபட்சமாக இரண்டு சீருடைகள் தான் இருக்கும். அதை துவைத்துப் போட்டு நன்றாக தேய்த்துக் குளிக்கக் கூட அவர்களுக்கு நேரமில்லை.

இதுதான் காரணம்"-என்றேன்.

கிட்டத்தட்ட எல்லா பள்ளிகளிலும் இதே நிலை தான் நிலவுகிறது. காலை 8 மணிக்கெல்லாம் தொடங்கும் சிறப்பு வகுப்பு இரவு 10 மணி வரை கூட சில தனியார் பள்ளிகளில் நீடிக்கிறது.

"அரசு விடுமுறை தினங்களிலும் சிறப்பு வகுப்புகள் நடத்தப்பட வேண்டுமென அதிகாரிகள் கட்டாயப்படுத்துவதாலும், 

நூறு சதவீத தேர்ச்சி.. தேர்ச்சி என நிர்பந்திப்பதாலும் நாங்கள் இதையெல்லாம் செய்தாக வேண்டியுள்ளது.

எங்களுக்கும் குழந்தைகள் உண்டு.அவர்களும் பள்ளிக்குச் செல்கிறார்கள்.எனவே இவர்களது பிரச்சனைகள் நாங்கள் அறியாததல்ல. எனினும் எங்களுக்கு வேறு வழி இல்லையே " என்கின்றனர் சில ஆசிரியர்கள்.

முன்பொருமுறை பொதுத் தேர்வு எழுதவிருக்கும் மாணவர்களுக்கான பள்ளியில் நடைபெற்ற கூட்டத்தில் ஒரு பள்ளித் தலைமையாசிரியர், மாணவர்களை நோக்கி,

" நீங்கள்லாம் படிக்க வர்றீங்களே... முடியெல்லாம் வெட்டிகிட்டு, நீட்டா வரணுமுன்ற அறிவில்லையா? 

இப்புடி காடு மாதிரி வளர்ந்து கெடக்கு?"-எனக் கேட்டிருக்கிறார்.

தலைகுனிந்திருந்த மாணவர் கூட்டத்திலிருந்து ஒருவன் குனிந்தவாறே, "என்னைக்கி வெட்டுறதுன்னு நீங்களே சொல்லுங்க.... ஞாயிறும் பள்ளிக்கூடம் வைக்கிறீங்க... ஸ்கூல் முடிஞ்சி போனா கடைய பூட்டிடுறாங்க..." -எனச் சொல்லியிருக்கிறான்.

சவுன்டு விட்ட அந்த மாணவன் யாரென இவர் தீர விசாரித்தும், அது யாரென கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை என்றார்.

நான் சொன்னேன்...

"நன்றாக பொறுமையாக யோசித்துப் பாருங்கள்.அவன் கேட்டதில் தவறெதுவும் இருப்பதாக எனக்குத் தெரியவில்லை.

அவன் பதில் சொன்ன விதம் தவறுதான். மாணவிகள் முன்னிலையில் நீங்கள் இப்படித் திட்டியதும் அவன் கொந்தளித்திருக்கலாம்"- என்றேன்.

"செருப்பால அடிச்சா மாதிரி கேட்டுட்டான் சார்... இனி ஞாயித்துக் கெழம கோச்சிங் வைக்கக் கூடாது" - என்றார் அந்தத் தலைமையாசிரியர்.

-வெறும் மதிப்பெண்கள் பெறும் இயந்திரங்களாகவே மாணவர்களைப் பார்க்கும் சமுதாயப் போக்கு மாறும் வரை இவர்களுக்குத் தீர்வில்லை.