நல்ல கவிதை ஒன்று

மரணம் நிகழ்ந்த வீட்டின்
மறுநாள்
கிடுகுகளின் வழியே
காலி இருக்கைகளில் அமரும்
வெய்யிலில்
யாரோ அமர்கிறார்கள்,
வரையறுக்கப்பட்ட கேள்விகளை
அது கேட்பதில்லை.
மேல் நோக்கி
அது கை நீட்டுவதில்லை.
அது ஒரு
தொடர் முத்தத்தை இடுகிறது.
ஒரு இரவு கொடுத்த
மொத்த துக்கத்தின்
துளைகளில்
மெல்ல வழிந்து நிரம்புகிறது.
பின் நகர்கிறது
அடுத்தடுத்த
காலி இருக்கைகளுக்கு.


- ஜெ. ஃப்ராங்க்ளின் குமார்

நண்பர் நந்தனின் பகிர்வு இது கவிதையைப் படிக்கும் பொழுது கடக்கும் அந்த சூரிய ஒளி என்னையும் கடக்கிறது ... நன்றி நந்தன் வாழ்த்துக்கள் ஜே.பிராங்களின் குமார் 

கவிஞர்கள், கவிதை பிரியர்கள் தவறவிடக்கூடாத பக்கம் ஒன்று 

நந்தனின் கவிதைப் பக்கம்