மாதொரு பாகன் நாவல் சர்ச்சைகள் சில பார்வைகள்

அதி அற்புதமான இலக்கியப் படைப்பு. குழந்தையின்மையின் வலியைச் சொல்கிற, கிராமத்து மக்களின் உழைப்பைச் சொல்கிற, வாழ்வியலை வேளாண் யுக்திகளை சொல்கிற நாவல். 

எனது மனதிற்கு நெருக்கமாக காளியும் அவனது மனைவி பொன்னாவும் இன்னமும் இருக்கிறார்கள். 

முற்போக்காய்ச் சிந்தித்து அருவருப்பாய் அனாயாசமாய் கேள்விகளைக் கேட்கும்  நல்லுப்பையன் சித்தப்பா கதாபாத்திரம் செமை. 

வட்டார வழக்கில் வயல் நடுவே கம்பீரமாய்ப் ஊர்ந்து போகும் ஒரு பாம்பு மாதிரி என்னோவோர் நடைப்பா. எழுத்து நடை அருமை. 

நிச்சயமாக ஆங்கிலத்தில் வந்திருந்தால் உலக இலக்கியம் என்று கொண்டாடப் பட்டிருக்கும். 

இவ்வளவு இருந்து ஏன் இதன் எழுத்தாளர் தான் செத்துவிட்டதாக தானே அறிவிக்க வேண்டும்? 

எதற்காக தமிழகத்தின் ஒரு முக்கியமான வணிக நகரில் முழுஅடைப்பு நடத்தப்படவேண்டும்? 

பலகட்ட பேச்சு வார்த்தைகள் ஏன் தேவைப்பட்டன? 

ஏன் எழுத்தாளர் பெருமாள் முருகன் மிரட்டப்பட்டு ஒடுக்கப்பட்டிருக்கிறார்?

ஒரே காரணம்தான். 

இந்நூலில் வருகிற முக்கிய கதா பாத்திரங்கள்  எல்லாம் ஒரு சமூகத்தை சேர்ந்தவர்களாக எழுதப்பட்டிருக்கின்றனர்.

எனவே இது சாதிய அரசியல் தாக்குதலுக்கு உள்ளாகியிருக்கிறது. 

அவர்கள் கேட்கும் கேள்வியெல்லாம் இப்படி வேறு எந்த சாதியைப் பற்றி எழுதினால் அவர்கள் சும்மா இருப்பார்களா என்பதே. 

இது இந்து முன்னணியோ, அல்லது ஆர்.எஸ்.எஸ் அமைப்போ எடுத்து நடத்தும் போராட்டம் அல்ல என்றும் 'சிலர்' சொல்கிறார்கள். 

எழுத்தாளர் பெருமாள் முருகன்.

ஞாநி தனது நிலைத்தகவலில் இதுகுறித்து விரிவாகவும் தெளிவாகவும் எழுதியிருப்பதால் போராட்டக் காரர்களின் பின்னணி குறித்து நான் விரிவாக சொல்லத் தேவையில்லை. (ஞாநி ஒரு அனுபவமிக்க உண்மை சார்ந்து எழுதும் பத்திரிக்கையாளர்  என்பது உங்களுக்குத் தெரியும்) 

வெகு அருமையான வாசித்தல் அனுபவத்தை கொடுக்கும் ஒரு நாவல் எவ்வளவு கவனமாக கையாளப் படவேண்டும் என்று படைப்பாளர்கள் உணர்ந்துகொள்ள வேண்டும். 

ஊர் பெயர், திருவிழா, அதன் சாமியின் பெயர் அனைத்தும் உண்மையானவை. கற்பனையூரின் கதாபாத்திரங்கள் அல்ல. எனவே நிகழ்வும் உண்மையைத்தான் சொல்வதாக வாசகர்கள் நம்புவார்கள். 

இதை உறுதி செய்யும் வண்ணம் முன்னுரையில் ஆசிரியர்தான் நிதி பெற்று சமூக ஆய்வை செய்த விசயத்தையும் பதிவிடுகிறார். எனவே சம்பவங்கள் முழுக் கற்பனை அல்ல என்றே வாசகன் நம்புகிறான். 

இன்றைய சமூகச் சூழலில் இது எத்தகு இடர்பாடுகளை அந்தச் சமூகத்திற்கு ஏற்படுத்தும் என்பதை உணர முடிகிறது. கருத்துரிமைக்கு தொடர்ந்து வாதிடும் எனது நிலைப்பாட்டில் எந்தவித மாற்றமும் இல்லை.  நேரடியாக ஒரு சாதியினை குறிப்பிட்டது பெரும் சிக்கலை உருவாக்கிவிட்டது.

என்னைநோக்கி போராட்டக்காரர்கள் காளியை உன் சாதிக்கரனாகவும் பொன்னவை உனது சொந்தமாகவும் நினைத்துப் பார்த்து இந்த வழிபாடு உனது ஊரில் நடந்ததாக எழுதியிருந்தால் ஏற்றுக் கொள்வாயா என்று கேட்டால் எனது பதில் 

ஆம் என்பதே.

அவர்களுக்கு அதிர்ச்சியாய் இருக்கலாம். எனது வாசிப்பும், மானிட குலத் தோற்றத்தையும், ஆதி வழிபாட்டு முறைகளை குறித்த அறிவும் பெருந்திரள் வாசககர்களிடம் எதிர்பார்க்க முடியாது என்பதும் எனக்குத் தெரியும். 

இந்த இடத்தில்தான் பெருமாள் முருகன் துணிச்சலாக வேறுமுடிவை எடுத்திருக்கிறார். அதன் காரணமாக தனது பேனாவையும் படைப்புரிமையையும்  இழந்திருக்கிறார்.

ஒரு இனத்தை மலினப் படுத்தும் படைப்புகளை வெளியிடாமல் இருப்பதே நல்லது என்கிற புள்ளிக்கு எழுத்தாளுமைகளை தள்ளியிருக்கிறது இந்தப்போராட்டம். 

இன்றளவும் பேசப்படும் ஈசாப் குட்டிக் கதைகள் அன்று ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்த அரசர்களின் குரூரங்கள் குறித்த கலை வெளிபாடே. இன்றளவும் ஈசாப்பும் அவர் கதைகளும் நம்முடன் இருக்கின்றன. அரசர்கள்தான் காணாமல் போய்விட்டார்கள்.

பெருமாள் முருகன் மௌனித்திருக்கலாம். ஆனால் விநோதத்திலும் விநோதமாக அவரது படைப்புகளை அனைவரிடமும் கொண்டுசேர்க்கும் பணியைப் போராட்டக்காரர்கள் செவ்வனே செய்துவிட்டார்கள். இந்நிகழ்வின் கடுமை கடந்து போனால், பெருமாள் முருகன் பிழைத்துக் கிடந்தால்(அவ்வளவு தீவிரமாய் இருக்கிறது எதிர்ப்பு) அவரது அந்திமத்தில் அவர் நன்றியோடு நினைத்துப் பார்ப்பவர்களாக இந்தப் போராட்டக்காரர்கள் இருப்பார்கள்.

இப்போதைக்கு 

இவ்ளோதான் 

மது 

(இது குறித்து இன்னும் எழுத தீர்மானித்திருக்கிறேன், இதே போல் வந்த ஆப்ரிக்க நாவல் ஒன்றை குறித்து)

இப்போது ஆங்கிலத்திலும்?